రాత్రిళ్లు అక్కడక్కడ పుట్‌పాత్‌లపైన పడుకునేందుకు కుస్తీలు పడుతుంటారు. వీళ్ళు అక్కడికి రాగానే ఆయా షాపుల వాళ్ళు తిట్టి వెల్లగోడుతుంటారు. అయినా వాళ్ళు వెళ్లి పోగానే అక్కడ ఆదరా బాదరా పడుకుంటారు. పొద్దంతా అడుక్కుని, రాత్రిళ్ళు ఎవరో విసిరేసిన పులిసిన మెతుకులు తిని మిగతాది పొద్దునకు కవర్లలో దాచుకుంటారు. నిద్ర పడుతుందో లేదో. చలికి, వొణుకుతూ, వానకు తడుస్తూ కంటినిండా కునుకు లేకుండా మళ్ళీ ఎప్పుడో తెల్లవారక ముందే లేచి వాళ్ళ బ్రతుకు పోరాటాన్ని సాగిస్తూ ఉంటారు.
కొందరికి రెండు కాళ్లు ఉండవు, కొందరికి రెండు చేతులు ఉండవు కొందరికైతే మొత్తం కాళ్లు చేతులు ఉండవు. కొంత మంది కుష్ఠురోగులు ఎండలో కూర్చుని కాళ్లు చేతులు ఆడిస్తూ వాళ్లు తల్లడిల్లుతున్న తీరు చూస్తే చాలా హృదయ విదారకంగా ఉంటుంది. ఇన్ని కష్టాలకోర్చి వాళ్లు ఎండనకా వాననకా.... అలా రోడ్లెంబగి తిరుగుతూ... అడుక్కుంటుంటే రూపారయో ఆటానో.... ఇచ్చినవాళ్లు ఇయ్యంగా తిట్టివాళ్లు తట్టంగా.... దినదిన గండం నూరేళ్లాయుష్యుగా సాగుతున్న వారి బతుకులు, బాగుపడేదెన్నడో.....
సుందర్
No comments:
Post a Comment